Δύο χρόνια μετά τον θάνατο της Φώφης Γεννηματά, η απουσία της είναι αισθητή σε όλους μας. Συγκέντρωσα λίγες σκέψεις στο άρθρο των Νέων, που ακολουθεί:
«Η Φώφη Γεννηματά και η μεγάλη εικόνα»
Όλα φαντάζουν αδύνατα, μέχρι να γίνουν.
Ήταν καλοκαίρι του 2015 στο κλειστό γήπεδο του Πανελλήνιου, στο κέντρο της Αθήνας.
Το ΠΑΣΟΚ, βαθιά τραυματισμένο, έκανε το συνέδριο του, σ’ έναν χώρο που άλλοτε φάνταζε μικρός για τις προεκλογικές ομιλίες βουλευτών του Κινήματος.
Το ΠΑΣΟΚ είχε μικρύνει, 7ο πια κοινοβουλευτικό κόμμα, και στο χώρο του γηπέδου, η βασική συζήτηση για τους περισσότερους ήταν αν το συνέδριο θα ήταν εκλογικό ή όχι.
Εγκλωβισμένο στην εσωστρέφεια, το ΠΑΣΟΚ συζητούσε ακόμα και την αυτοδιάλυση του. Άλλωστε, οι δημοσκοπήσεις το έδειχναν εκτός Βουλής.
Όσο σύνεδροι και στελέχη από όλη την Ελλάδα, ανταλλάζαμε τις οργανωτικές ανησυχίες μας, η Φώφη Γεννηματά, με βαθιά πίστη ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει πει ακόμα την τελευταία του κουβέντα, ανοίγει το δρόμο για την υπέρβαση των διαφωνιών και σηματοδοτεί την ανάγκη για μια ανοιχτή, μεγάλη διαδικασία που θα οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ εκεί που του αξίζει.
Λίγο καιρό μετά, εκλέγεται Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και ξεκινά τη δουλειά με πολύ πάθος και δύναμη.
Ανανέωση, ενότητα, πολιτική αυτονομία με αξίες, ηθική στην πολιτική είναι η συνταγή.
Και ένας σαφής στόχος: το ΠΑΣΟΚ να επιστρέψει ως πρωταγωνιστής.
Η Φώφη Γεννηματά βλέπει πάντα τη μεγάλη εικόνα. Αντιλαμβανόμενη την απομόνωση του ΠΑΣΟΚ, συμπορεύεται με τη ΔΗΜΑΡ. Έχοντας στο μυαλό της την ενότητα, απευθύνει κάλεσμα σε όλους να γυρίσουν σπίτι τους και επιμένει, παρά τα εμπόδια.
Πιστεύοντας στην ιδεολογική ταυτότητα της Παράταξης, αναδεικνύει το κοινωνικό κράτος που προστατεύει τον μη προνομιούχο.
Η 4η θέση του 2015 είναι ένα ακόμη βήμα.
Συνεχίζει ακόμα πιο εντατικά την επαφή με τον κόσμο σε περιοδείες και επιμένει στον δύσκολο δρόμο, χωρίς συμβιβασμούς, χωρίς συναλλαγές, χωρίς εύκολες λύσεις.
Εκφράζει λόγο κοινωνικό και πατριωτικό. Συγκρούεται με όλες της τις δυνάμεις όπου διαφωνεί. Συμφωνεί και στηρίζει την εθνική προσπάθεια μπροστά στις μεγάλες κρίσεις, χωρίς κομματικές παρωπίδες.
Δεν υποχωρεί στον πόλεμο που δέχεται από ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ανοίγει τον διάλογο με το Ποτάμι, με δυνάμεις του προοδευτικού Κέντρου και της οικολογίας. Δεν λυγίζει μπροστά στην προσπάθεια απαξίωσης που δέχεται η ίδια, ως πρόσωπο.
Το καλοκαίρι του 2017, ανατρέπει τα δεδομένα και διαμορφώνει τις συνθήκες επανίδρυσης της παράταξης από κάτω προς τα πάνω. Η συμμετοχή των 212.000 συμπολιτών μας, σε εκείνη την διαδικασία, βάζει τα θεμέλια της επιστροφής της, ως εκφραστή της ελπίδας για κάτι νέο και διαφορετικό.
Δύο χρόνια μετά το θάνατό της, είναι ακόμα πολύ νωρίς να αποτιμήσουμε το σύνολο του έργου και της προσφοράς της.
Στην ουσία και την εικόνα της πολιτικής.
Στον τρόπο με τον οποίο λειτουργούσε, στην αγάπη της για την πατρίδα και το ΠΑΣΟΚ, στο ενδιαφέρον της για τον άνθρωπο, στην αδιαμεσολάβητη σχέση με τους πολίτες.
Ο δρόμος, όμως, που επέλεξε, σήμερα φαίνεται απόλυτα σωστός. Η στάση της, γεμάτη επιμονή, τόλμη και ένστικτο, δικαιώνει την ίδια και αναδεικνύει το ΠΑΣΟΚ της νέας εποχής, σε ένα κίνημα με δυνατό παρόν και πολύ ελπιδοφόρο μέλλον. Η αυτόνομη πορεία, η σοσιαλδημοκρατική ταυτότητα, η μάχη με τις ανισότητες, η στήριξη της νέας γενιάς, η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης του ΠΑΣΟΚ με τους πολίτες ήταν λόγια που έγιναν πράξη.
Σήμερα, που γύρω μας, οι εξελίξεις είναι ραγδαίες σε διεθνές, αλλά και εθνικό επίπεδο, και το πολιτικό σκηνικό μπαίνει σε μια νέα φάση, ο καθαρός λόγος που εξέπεμπε η Φώφη Γεννηματά αποτελεί πυξίδα, ώστε αυτό που ξεκίνησε ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας, να συμβεί.
Το ΠΑΣΟΚ να γίνει ο αυθεντικός εκφραστής όλων των προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων από την Αριστερά και την οικολογία έως το Κέντρο, ο πόλος που θα κυβερνήσει την Ελλάδα για να αλλάξει ξανά τις ζωές των Ελλήνων, δίνοντας ευκαιρίες, ευημερία, δικαιοσύνη.