Λίγες σκέψεις από την Πρέβεζα:
Θέλησα να έρθω στο σπίτι όπου έμεινε ο Καρυωτάκης κατά τις 32 μέρες της παραμονής του στην Πρέβεζα, μέχρι που αυτοκτόνησε το 1928, για να αναδείξω 2 μεγάλα θέματα, που παραμένουν, ακόμα και σήμερα, άλυτα στην Ελλάδα:
1. Το θέμα της ψυχικής υγείας. Ο μύθος του θλιμμένου καλλιτέχνη κρύβει μια μεγάλη παγίδα ωραιοποίησης της ψυχικής ασθένειας. Οι συμπολίτες μας που πάσχουν από κατάθλιψη δεν μπορούν να βγουν από τη σκιά της χωρίς τη βοήθεια ειδικού, χωρίς τη βοήθεια επιστήμης. Κι όμως, παρά τα μεγάλα βήματα που έγιναν στην κατεύθυνση της στήριξης αυτών των ανθρώπων από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, η στήριξη αυτή εξακολουθεί να είναι ζητούμενο.
2. Το πελατειακό κράτος. Ο Καρυωτάκης έφτασε στην Πρέβεζα ως δημόσιος υπάλληλος με δυσμενή μετάθεση. Εργάζονταν ως ο δικηγόρος της Νομαρχίας Πρεβέζης, και είχε στα καθήκοντά του τη σύνταξη και τον έλεγχο των τίτλων κυριότητας των αγροτεμαχίων διανομής προς τους πρόσφυγες της Μικράς Ασίας. Ήρθε σε ρήξη με τον τότε Νομάρχη, γιατι είχε την υποψία οτι χρηματιζόταν με λίρες Μικρασιατών στο θέμα της μη ισότιμης και δίκαιης παροχής αγροτεμαχίων. Σήμερα, ο πελατειακός καπιταλισμός ανθεί στην πατρίδα μας, στερώντας της πολύτιμους πόρους, κυρίως στερώντας της την γνώση, ορμή και πάθος των άξιων συμπολιτών μας που απογοητευμένοι απέχουν από τα κοινά.