Συνέντευξη στην εφημερίδα Ζω2 και τον δημοσιογράφο Λάμπρο Πολύζο
– Κ. Χρηστίδη επικοινωνείτε καθημερινά με τον κόσμο των νοτίων συνοικιών. Ποια είναι η εικόνα που αποκομίζετε για τα
προβλήματα και τις προτεραιότητες;
Η εικόνα που σχηματίζω καθημερινά από τις γειτονιές του Νότιου Τομέα είναι μια εικόνα ανθρώπων που δουλεύουν σκληρά, αλλά συχνά
νιώθουν αόρατοι από την Πολιτεία. Είτε πρόκειται για τη νέα γενιά που ασφυκτιά από τα ενοίκια και αναζητά
δουλειά με αξιοπρέπεια, είτε για τις εργαζόμενες μητέρες που προσπαθούν να ισορροπήσουν μεταξύ οικογένειας και εργασίας χωρίς
στήριξη, είτε για τους ηλικιωμένους που φοβούνται να κυκλοφορήσουν στο δρόμο, η καθημερινότητα είναι γεμάτη από μικρές και μεγάλες
εκκλήσεις για μια πολιτεία που δεν αρκείται στο να διαχειρίζεται, αλλά επιλέγει να εμπνέει, να σχεδιάζει και να νοιάζεται.
Οι άνθρωποι θέλουν δημόσια υγεία που να σέβεται, σχολεία που να λειτουργούν, πράσινο που να προστατεύει, συγκοινωνίες που να
ενώνουν. Και θέλουν οι φωνές τους να ακούγονται. Γι’ αυτό θέλω να είμαι παντού, όχι μόνο για να ακούσω, αλλά για να χτίσουμε μαζί ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο αξιοπρέπειας και δικαιοσύνης.
– Παρά την κατάσταση όπως περιγράφεται και από τις ποιοτικές παραμέτρους των δημοσκοπήσεων, καθώς και την ογκούμενη
δυσαρέσκεια από τη διακυβέρνηση, η απόσταση του ΠΑΣΟΚ από την ΝΔ παραμένει διψήφια. Τι φταίει κατά τη γνώμη σας για αυτό;
Όταν η πολιτική γίνεται αριθμητική, χάνει την ψυχή της. Και η ψυχή της πολιτικής είναι να δίνεις προοπτική στον κόσμο.
Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να επανασυνδεθεί ουσιαστικά με τις κοινωνικές του ρίζες, όχι μόνο με το παρελθόν του, αλλά με το μέλλον των
προοδευτικών πολιτών. Ο κόσμος, ιδιαίτερα οι νέοι, δεν ψηφίζουν με βάση τη μνήμη, αλλά με
βάση το μέλλον τους. Πρέπει να τους δείξουμε πως θα είναι η ζωή τους πιο δίκαιη, πιο πράσινη, πιο ελεύθερη και θα έρθουν κοντά μας. Το
στοίχημα δεν είναι να αποτύχει η ΝΔ ή ο ΣΥΡΙΖΑ. Το στοίχημα είναι να επιλέξει ο κόσμος εμάς ως τη δύναμη της ευθύνης και της ελπίδας. Και αυτό γίνεται με σχέδιο, εντιμότητα και παρουσία στους κοινωνικούς αγώνες, όχι με ευκαιριακές τακτικές.
– Το επί θύραις-όπως φαίνεται-συνέδριο του ΠΑΣΟΚ θα «λύσει» τέτοια προβλήματα; Θα τεθούν ζητήματα αλλαγής στρατηγικής;
Ένα συνέδριο δεν είναι απλώς ένα κομματικό γεγονός. Είναι μια ευκαιρία επανασύνδεσης με την κοινωνία, μια πολιτική στιγμή αναστοχασμού και επανεκκίνησης.
Η κοινωνική δικαιοσύνη, η δίκαιη ανάπτυξη, η πράσινη μετάβαση με κοινωνικά αντισταθμίσματα δεν είναι απλώς σλόγκαν. Είναι οι πυλώνες
ενός νέου ΠΑΣΟΚ, που δεν θα φοβάται να μιλήσει για αναδιανομή πλούτου, για ριζική αναδιοργάνωση του κοινωνικού κράτους, για
πολιτική που ενώνει και όχι που διχάζει. Προσωπικά, πιστεύω στο συνέδριο. Όχι για να διαχειριστούμε το υπάρχον βήμα, αλλά για να διεκδικήσουμε το επόμενο, μεγάλο, κυβερνητικό. Με ριζοσπαστικό ρεαλισμό, χωρίς φόβο.
– Τόσο στο Ζωγράφου, όσο και σε Βύρωνα, Καισαριανή, υπήρξαν στις τελευταίες δημοτικές εκλογές συγκλίσεις παρατάξεων που πρόσκεινται στο ΠΑΣΟΚ και γνωστών στελεχών του στις γειτονιές, με παρατάξεις προσκείμενες σε άλλα πολιτικά κόμματα, που μάλιστα έδωσαν και νικηφόρα αποτελέσματα. Η επιλογή αυτή μπορεί να «δώσει απαντήσεις» και στην κεντρική πολιτική σκηνή;
Η αυτοδιοίκηση είναι ο χώρος όπου δοκιμάζεται στην πράξη η έννοια της προοδευτικής σύνθεσης. Όταν οι πολίτες βλέπουν ανθρώπους με διαφορετικές αφετηρίες να συνεργάζονται για το κοινό καλό, για καθαρότερες γειτονιές, καλύτερα σχολεία, προσβάσιμες υποδομές, τότε
η πολιτική αποκτά ξανά νόημα. Ναι, τέτοιες συμμαχίες μπορεί να δείξουν τον δρόμο και στην κεντρική
πολιτική σκηνή. Όχι ως άθροισμα μικροκομματικών συμφερόντων, αλλά ως οικοδόμηση ενός ευρύτερου μετώπου κοινωνικής προόδου. Αρκεί να υπάρχει καθαρό πολιτικό στίγμα. Συνεργασία δεν σημαίνει συμβιβασμός στις αξίες.
– Ο δήμαρχος Καισαριανής και 20 δημοτικοί σύμβουλοι διώκονται για παράβαση καθήκοντος, επειδή απειθαρχώντας στη λεγόμενη «τροπολογία Βορίδη» δεν άσκησαν ένδικα μέτρα κατά πρωτόδικης απόφασης που μονιμοποιούσε 5 συμβασιούχους. Ποια είναι η θέση σας;
Πρέπει να αλλάξει ο νόμος Βορίδη για την αυτοδιοίκηση. Είναι άποψη μας. Εδώ μιλάμε για πολιτική δίωξη. Οι αιρετοί της Καισαριανής δεν έκαναν κάτι άλλο από το να υπερασπιστούν την ανάγκη για σταθερές σχέσεις εργασίας στο δημόσιο. Υπερασπίστηκαν ανθρώπους που δούλεψαν, κάλυψαν πάγιες ανάγκες και δεν αξίζουν να ζουν υπό το μόνιμο καθεστώς ανασφάλειας. Πριν καιρό, διώξεις είχαν υποστεί και άλλοι αυτοδιοικητικοί στον Άγιο Δημήτριο.
Η Πολιτεία δεν μπορεί να διώκει την κοινωνική ευθύνη. Οφείλει να την υπηρετεί. Είμαι στο πλευρό τους, γιατί είμαι με την εργασία, όχι με την αυθαιρεσία.
– Στο «δρόμο» που άνοιξε η Καισαριανή, βλέπουμε να βαδίζουν κι άλλοι δήμοι. Πριν λίγες μέρες μονιμοποιήθηκαν εργαζόμενοι στο Δήμο Ευόσμου Θεσσαλονίκης, όπου επίσης δεν ασκήθηκαν ένδικα μέτρα. Φαίνεται ότι υπάρχει ανάγκη μόνιμου προσωπικού στους Δήμους, οι οποίοι δεν αρκούνται στις περιστασιακές λύσεις συμβασιούχων ορισμένου χρόνου. Πως τοποθετείστε εσείς στο συνολικότερο πρόβλημα, να μπορούν δηλαδή οι δήμοι να έχουν εργαζόμενους σε όλες τις δραστηριότητες που απαιτούνται για να ικανοποιούνται οι ανάγκες του κόσμου;
Αυτό που παρατηρούμε είναι το εξής απλό: η πραγματικότητα προηγείται της πολιτικής βούλησης. Οι Δήμοι ξέρουν τις ανάγκες των
κατοίκων τους καλύτερα από οποιοδήποτε Υπουργείο. Όταν επιλέγουν να μονιμοποιήσουν ανθρώπους που επί χρόνια προσφέρουν υπηρεσίες πρώτης γραμμής, δεν το κάνουν από ιδεοληψία. Το κάνουν γιατί χωρίς αυτούς, οι Δήμοι δεν λειτουργούν.
Η θέση μου είναι ξεκάθαρη: οι Δήμοι πρέπει να έχουν το δικαίωμα να στελεχώνονται επαρκώς και με ευθύνη, όχι με μπαλώματα. Η
ανασφάλεια δεν είναι κίνητρο για ποιότητα, ούτε για κοινωνική συνοχή. Χρειαζόμαστε ένα νέο πλαίσιο προσλήψεων, που θα σέβεται τη διάρκεια των αναγκών και θα αποτυπώνει το κοινωνικό κριτήριο.
Και επιπλέον, ας μην ξεχνάμε ποιοι είναι αυτοί οι εργαζόμενοι. Είναι συχνά γυναίκες, γονείς, άνθρωποι από τις λαϊκές τάξεις, εκείνοι που
στηρίζουν το δημόσιο σύστημα με τα χέρια και την ψυχή τους. Σε αυτούς οφείλουμε, όχι μόνο γιατί δουλεύουν, αλλά γιατί στηρίζουν τον κοινωνικό ιστό.
– Ποια είναι η άποψή σας σε σχέση με το νομοσχέδιο που προωθεί το υπουργείο Εσωτερικών, αλλάζοντας το εκλογικό σύστημα στους δήμους;
Κάθε φορά που η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας μιλά για «σταθερότητα», πίσω από τις λέξεις κρύβεται ο φόβος της δημοκρατίας.
Το νομοσχέδιο αυτό ουσιαστικά αποδυναμώνει την έννοια της τοπικής αντιπροσώπευσης και της πολιτικής ποικιλομορφίας.
Η αυτοδιοίκηση δεν είναι παρακολούθημα του Υπουργείου Εσωτερικών. Είναι κύτταρο Δημοκρατίας. Και η προσπάθεια να ελέγξει κανείς την πολιτική έκφραση σε τοπικό επίπεδο με νόμους-κορσέδες, δεν δείχνει εμπιστοσύνη στη λαϊκή βούληση, δείχνει ακριβώς το αντίθετο. Το ΠΑΣΟΚ θα ηγηθεί μιας συμμαχίας υπεράσπισης της συμμετοχής, της αντιπροσώπευσης και της διαφάνειας. Η αυτοδιοίκηση χρειάζεται
σταθερότητα, αλλά πάνω απ’ όλα χρειάζεται πνοή, συνεργασία και δημοκρατικό σεβασμό.
– Σας είδαμε πριν λίγες μέρες για μια ακόμη φορά, στην κινητοποίηση κατοίκων για την αστική σήραγγα Υμηττού; Ποια είναι η ενημέρωσή σας και η θέση σας; Μπορεί να προχωρήσει το έργο με τις προϋποθέσεις που βάζουν οι 5 δήμοι;
Ενώ προχωρούν αναπλάσεις μεγάλης κλίμακας στο Νότιο Τομέα (όπως η Μαρίνα Αλίμου, το Φαληρικό Δέλτα, ο Αστέρας Γλυφάδας και κυρίως το έργο του Ελληνικού), δεν έχει παρουσιαστεί από την Πολιτεία ένα ολοκληρωμένο σχέδιο που να απαντά στις κρίσιμες προκλήσεις της περιοχής, που είναι η κυκλοφοριακή αποσυμφόρηση, η περιβαλλοντική επιβάρυνση, η πρόσβαση για όλους τους πολίτες και η ενίσχυση των δημόσιων συγκοινωνιών.
Έχω πει δημόσια και με σαφήνεια: τα μεγάλα έργα πρέπει να έχουν κοινωνικό αντίκτυπο, δεν γίνονται ενάντια στις τοπικές κοινωνίες,
γίνονται μαζί τους. Η αστική σήραγγα είναι ένα έργο αναγκαίο, της οποίας η καθυστέρηση έχει δημιουργήσει εύλογες ανησυχίες.
Οι πέντε δήμοι έχουν βάλει συγκεκριμένες προϋποθέσεις που δεν είναι απλώς θεμιτές, είναι απολύτως απαραίτητες.
Η δική μας θέση είναι ξεκάθαρη: “ναι” στα έργα που σέβονται τον άνθρωπο, το περιβάλλον και τις ανάγκες των τοπικών κοινωνιών. “Ναι”
στην αντιμετώπιση των τεράστιων προβλημάτων με την κίνηση. Γι’ αυτόν τον λόγο κατέθεσα και ερώτηση προς το αρμόδιο Υπουργείο, γιατί
δεν μπορούμε να χάνουμε άλλες ώρες στον δρόμο.
– Βλέπετε να χρονίζει η ασφαλής επαναλειτουργία του 5ου και 6ου δημοτικού σχολείου Ζωγράφου; Έχετε παρακολουθήσει το θέμα, έχετε καταθέσει ερώτηση στη Βουλή, Τι προσδοκίες μπορούν να έχουν γονείς και μαθητές για την επαναλειτουργία του συγκροτήματος στα Ιλίσια;
Πρόκειται για ένα θέμα που δεν είναι απλώς τεχνικό ή γραφειοκρατικό. Είναι βαθιά κοινωνικό και παιδαγωγικό. Όταν ένα σχολείο μένει κλειστό επί μήνες, ή και χρόνια, αυτό δεν είναι απλώς αμέλεια. Είναι ένα πλήγμα στο δικαίωμα κάθε παιδιού στη γνώση, στην ασφάλεια, στην καθημερινότητα.
Έχω καταθέσει σχετική ερώτηση στη Βουλή γιατί δεν μπορεί να μένουμε αδρανείς. Τα παιδιά στα Ιλίσια και οι οικογένειές τους χρειάζονται
απαντήσεις, όχι ευχές. Χρειάζονται ένα χρονοδιάγραμμα και κυρίως συνέπεια. Δεν είναι δυνατόν να μιλάμε για «ψηφιακό μετασχηματισμό»
και «καινοτομία στην παιδεία» όταν δεν μπορούμε να εξασφαλίσουμε τα βασικά, όπως μια ασφαλή αίθουσα διδασκαλίας.
Θα συνεχίσω να πιέζω, να ενημερώνω, να φέρνω το θέμα σε κάθε δημόσιο βήμα, γιατί το σχολείο δεν είναι απλώς ένας τοίχος. Είναι θεμέλιο κοινωνικής ισότητας. Αν δεν ξεκινήσουμε από εκεί, από πού;
– Στις προσεχείς εκλογές, αντί για σύντροφοι, θα βρεθείτε απέναντι με τον Ανδρέα Λοβέρδο, ως υποψήφιοι βουλευτές ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αντίστοιχα, στο «πεδίο» του Νότιου Τομέα Αθηνών. Τι λέτε για αυτό; Τι σκέψεις και τι αισθήματα σας προκαλεί;
Η πολιτική δεν είναι προσωπικό παιχνίδι. Ούτε σύγκρουση ονομάτων. Είναι μάχη αρχών, ιδεών και προτάσεων.
Σέβομαι κάθε πολιτικό αντίπαλο. Είμαι στην πολιτική με την ευθύνη να εκφράσω τις αξίες που υπηρετώ αδιάλειπτα χρόνια τώρα, τη νέα γενιά, να εκπροσωπήσω τις γυναίκες που νιώθουν αποκλεισμένες, τους ανθρώπους που αισθάνονται ότι το σύστημα δεν τους βλέπει, τους
συνταξιούχους που πλήττονται από την Νέα Δημοκρατία. Ο Νότιος Τομέας είναι το κοινωνικό μας θερμόμετρο. Αντιπροσωπεύει
την αγωνία, αλλά και την ελπίδα του σημερινού πολίτη. Και σ’ αυτό το πεδίο, η αντιπαράθεση είναι καλοδεχούμενη, εφόσον είναι καθαρή,
δίκαιη και ειλικρινής. Προσωπικά, δεν κατεβαίνω για να “χτυπήσω” κανέναν. Κατεβαίνω για να χτίσουμε ξανά μια σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στην πολιτική και τους πολίτες. Και αυτό δεν είναι θέμα προσώπων. Είναι θέμα πολιτικής ψυχής.