Επίσκεψη στο Αστυνομικό τμήμα Αλίμου.
Χθες το βράδυ επισκέφτηκα το Αστυνομικό τμήμα Αλίμου. Εδώ και λίγα χρόνια, στο Α.Τ. αυτό στεγάζεται το Γραφείο Αντιμετώπισης Ενδοοικογενειακής βίας Νοτιοανατολικής Αττικής.
Όλοι μας έχουμε επισκεφτεί ένα αστυνομικό τμήμα. Συνήθως μιλάμε για γκρίζους χώρους, χωρίς χρώμα.
Στον Άλιμο, δεν περίμενα αυτό που αντίκρισα. Στα ράφια παιχνίδια, στους τοίχους ζωγραφιές παιδιών.
“Πολλές γυναίκες έρχονται να καταγγείλουν τα περιστατικά με τα παιδιά τους. Δεν έχουν που αλλού να τα αφήσουν. Γι΄αυτό και εμείς έχουμε διαμορφώσει τον χώρο εδώ με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι φιλόξενος προς αυτά. Τα παιχνίδια είναι για τα μικρά παιδιά που έρχονται. Για να ξεχαστούν”, ήταν η απάντηση.
Η καθημερινότητα της εκστρατείας, του τρεξίματος και της πολιτικής ρουτίνας, πολλές φορές μας κάνει να ξεχάσουμε την σκληρή πραγματικότητα που συνάνθρωποι μας βιώνουν. Και επισκέψεις σαν και αυτές έρχονται να μας ξυπνήσουν.
-120 καταγγελίες για βία έχει δεχτεί το Γραφείο μέσα στο 2023.
-22 γυναικοκτονίες έχουμε το 2023.
Επισκέψεις σαν και αυτές έρχονται να μας θέσουν προ των ευθυνών μας. Το τμήμα καταπολέμησης ενδοοικογενειακής βίας καλείται να υπηρετήσει σχεδόν 1.000.000 πολίτες, ενώ στελεχώνεται από λιγότερους από 15 αστυνομικούς.
Την ίδια ώρα, παρατηρούμε την λάθος διαχείριση του προσωπικού της ΕΛΑΣ για την εξυπηρέτηση πολιτικών και προσωπικών συμφερόντων.
Είναι χρέος μας, να παλέψουμε για μία αστυνομία δίπλα στον πολίτη, δίπλα στα θύματα. Και αυτό υποσχέθηκα στους ανθρώπους του γραφείου αυτού. Την επόμενη μέρα, να συνεχίσω δίπλα τους.
Κι αυτό δεν αποτελεί μία προεκλογική υπόσχεση, αλλά μία ειλικρινή υποχρέωση βγαλμένη μέσα από την καρδιά μου.