fbpx

Το πέρασμα από την απογοήτευση στην πατριωτική αυτοπεποίθηση δεν θα έρθει μέσα από γενικολογίες, ψευδοθαύματα και ευχολόγια – Συνέντευξη στο Έθνος

Συνέντευξη του Παύλου Χρηστίδη βουλευτή ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής στο Έθνος και τη δημοσιογράφο Αφροδίτη Γκόγκογλου

– Με την ακροδεξιά να επελαύνει στην Ευρώπη, το αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών στέλνει στις (εγχώριες) προοδευτικές δυνάμεις ένα μήνυμα. Ποιο είναι αυτό; Τι έχουν να μάθουν τα προοδευτικά κόμματα της Ελλάδας από το Νέο Λαϊκό Μέτωπο; 

Τα αποτελέσματα των εκλογών στη Γαλλία έχουν διπλή ανάγνωση. Το εκλογικό σύστημα της Γαλλίας επέτρεψε την εκλογή περισσότερων Βουλευτών στην ένωση των προοδευτικών δυνάμεων, ο απόλυτος όμως αριθμός ψήφων της ακροδεξιάς αποδεικνύει ότι το πρόβλημα σήμερα στην Ευρώπη, τη Γαλλία, την Ελλάδα και αλλού είναι βαθύτερο. Το μετεκλογικό επίσης ερώτημα, του τι μπορεί να πετύχει ένας συνασπισμός έναντι της ακροδεξιάς απουσία άλλων συνεκτικών δομικών στοιχείων μένει επίσης να απαντηθεί. Οι εκλογικές συμμαχίες ετερογενών μάλιστα πολιτικά δυνάμεων δεν είναι η απάντηση στην ακροδεξιά επέλαση. Το ερώτημα είναι γιατί αυξάνεται η εκλογική επιρροή κομμάτων που στρέφονται ενάντια στον άνθρωπο και η απάντηση είναι διότι υπάρχει πολιτικό κενό. Το κενό προέκυψε από την «κουλτούρα» συνεργασίας μεταξύ αντίθετων πολιτικών ρευμάτων και μια οργανωμένη προσπάθεια συγκεκριμένων κύκλων που προωθούσαν τα ιδιωτικά τους συμφέροντα ανεξάρτητα από την εκάστοτε διακυβέρνηση. Η κατάληξη είναι η διαμόρφωση ως κυρίαρχης της άποψης ότι «όλοι ίδιοι είναι», που με τη σειρά της και λόγω της διαρκούς υποβάθμισης του επιπέδου διαβίωσης, αφήνει ως επιλογή αντίδρασης την ψήφο σε ακροδεξιά μορφώματα που ανακαλύπτουν διαρκώς βολικούς εχθρούς. Η διέξοδος από τον φαύλο αυτό κύκλο είναι η επιστροφή στις αρχές και τις αξίες της Δημοκρατίας, στην ανάκτηση του ελέγχου του κράτους από το λαό, την αναγέννηση των διακριτών ιδεολογιών, την ανάπτυξη κινήματος και κουλτούρας πολιτικής συμμετοχής μέσα στα κόμματα, ως φορείς αυθεντικής έκφρασης των συμφερόντων των συμμετεχόντων πολιτών.

– Πέρυσι, πριν τις εθνικές εκλογές με την απλή αναλογική, ο -τότε- αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξης Τσίπρας, έκανε λόγο για κυβέρνηση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, την ίδια ώρα που, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Ανδρουλάκης, έβγαινε σε συνεντεύξεις του και διαμήνυε ότι δεν υπάρχει καμία τέτοια περίπτωση. Ένα χρόνο αργότερα, έχουμε μία (φαινομενικά τουλάχιστον) ισχυρότατη δεξιά κυβέρνηση, και τρία ακροδεξιά κόμματα στη Βουλή. Τελικά, αν λάβουμε υπόψη μας και τις γαλλικές εκλογές (και με δεδομένο βέβαια ότι, στη Γαλλία, τα δημοκρατικά αντανακλαστικά των πολιτών μάλλον λειτουργούν καλύτερα αν σκεφτεί κανείς ότι υπάρχει κίνημα, υπάρχουν θεσμοί κλπ.), στην Ελλάδα για ποιες συγκλίσεις μιλάμε; Ποιος θα κάνει πίσω, πώς θα βρεθεί κοινός τόπος μεταξύ των προοδευτικών και αριστερών δυνάμεων, όσο η (ακρο)δεξιά συσπειρώνει το ακροατήριό της; 

Η ιστορία δεν ξεκινά το 2023, ούτε το 2019. Ο κ Τσίπρας, ανήλθε στην πρωθυπουργία στοχοποιώντας κυρίως την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, σχημάτισε κυβέρνηση με ένα κόμμα της Ακροδεξιάς και ενσωμάτωσε δεκάδες στελέχη από αυτό, υιοθετώντας και την κουλτούρα ανοχής σε φράσεις όπως «στα τέσσερα», που συνέβαλαν στην αποδοχή της ακροδεξιάς ρητορικής. Σας θυμίζω επίσης ότι στη Συμφωνία των Πρεσπών επέλεξε να διαχωριστεί από τον κ Κοτζιά και να συνεχίσει με τον κ Καμμένο. Το πρόβλημα όμως είναι η απόσταση που έχουν τα πολιτικά κόμματα από την κοινωνία. Το ερώτημα επομένως είναι σε λάθος βάση εάν αναζητά προϋποθέσεις συνεργασίας και συντονισμού πολιτικών προσώπων που έχοντας κομβική θέση στα κόμματά τους διατηρούν την κοινωνία σε απόσταση. Άλλωστε, το προεκλογικό κάλεσμα του κ Τσίπρα ήταν μια εκλογική παγίδα ετεροπροσδιορισμου για το ΠΑΣΟΚ κατά κύριο λόγο, που καλούνταν να επιλέξει εάν θα πάει με τη δεξιά ή με την αριστερά, λες και είναι συμπλήρωμα και όχι αυτόφωτος φορέας πολιτικής. Χωρίς στην πραγματικότητα να υπάρχει πραγματικό επίδικο, ο ΣΥΡΙΖΑ μας καλούσε να ακυρώσουμε το λόγο ύπαρξής μας.

Το ΠΑΣΟΚ, δεν ανήκει ούτε στον εκάστοτε Πρόεδρό του, ούτε στα κόμματα που επιδιώκουν να το διαδεχθούν. Ήταν, είναι και θα παραμείνει ανεξάρτητα από την έκβαση των εσωκομματικών εκλογών, ΚΙΝΗΜΑ του ελληνικού λαού, κτήμα του ελληνικού λαού, που δεν πωλείται, δεν εκποιείται και σίγουρα δεν χαρίζεται όσοι και αν πιέσουν προς αυτή την κατεύθυνση. Το ΠΑΣΟΚ είναι η λύση στη σημερινή δυστοπία και είναι η μόνη πραγματική πολιτική υφιστάμενη δύναμη που μπορεί να ανακόψει όχι απλώς την ακροδεξιά αλλά και την βαθιά συντήρηση που κυβερνά, ακυρώνοντας σταδιακά κάθε κατάκτηση της μεταπολίτευσης και υπονομεύοντας διαρκώς τη ζωή του ελληνικού λαού.

– Στη Βρετανία, ο Στάρμερ μοιάζει να πηγαίνει μπροστά με κεντροδεξιό πρόγραμμα, στη Γαλλία ο Γκλυκσμάν θεωρείται συζητήσιμος συνομιλητής- μήπως παραείναι «καθωσπρέπει» η σοσιαλδημοκρατία; Μήπως, τελικά, είναι περισσότερο κέντρο και λιγότερο Αριστερά;

Το μήνυμα των εκλογών στη Μ. Βρετανία, στη Γαλλία, στη Γερμανία, την Ισπανία, την Πορτογαλία είναι ότι η υπερδεκαετής επικράτηση των δυνάμεων της συντήρησης όπως η ΝΔ στην Ελλάδα, οι Τόρρις στη Βρετανία, η Μερκελ στη Γερμανία κοκ, κάνουν τη ζωή χειρότερη για τη συντριπτική πλειοψηφία των ευρωπαϊκών λαών. Η σύγχυση που προκλήθηκε για τις διαχωριστικές ιδεολογικές γραμμές μεταξύ σοσιαλδημοκρατίας και συντηρητικών νεοφιλελεύθερων κομμάτων στα πλαίσια της καθοδηγούμενης real politicsείναι αυτή που απομάκρυνε τους λαούς από την πολιτική συμμετοχή. Η εικόνα αυτή ανατρέπεται σταδιακά και θα ανατραπεί και στην Ελλάδα όσα τερτίπια και αν δοκιμαστούν για να εμφανίσουν τον κ Μητσοτάκη ως ανάχωμα στην ακροδεξιά τη στιγμή που οι πολιτικές του την τροφοδοτούν. Το ΠΑΣΟΚ, αλλά και τα ευρωπαϊκά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα οφείλουμε να εκφράσουμε τα συμφέροντα του λαού αναφοράς σε κάθε χώρα και ακολούθως να συνθέσουμε τα κοινά συμφέροντα για να έχει λόγο ύπαρξης η ΕΕ. Αυτό πρέπει να κάνουμε στο ΠΑΣΟΚ.

Η δυσπιστία απέναντι σε εμάς είναι εύλογη από την άποψη ότι ο ελληνικός λαός περίμενε και περιμένει από το ΠΑΣΟΚ να προασπίσει τα συμφέροντά του. Η εξαετία της ΝΔ (2004 – 2010) που οδήγησε στην χρεοκοπία και στην επικράτηση πολιτικών ΝΔ έκτοτε μέχρι σήμερα, έχει αφήσει τα σημάδια της σε όλο το κράτος, σε κάθε οικογένεια. Παρ’ όλα αυτά το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, δυναμώνει κάθε μέρα και έχει πραγματική υπόσταση σε ολόκληρη την κοινωνία. Θα ανακτήσουμε τη δυναμική μας και την εκλογική μας επιρροή όταν πετύχουμε να πείσουμε τον ελληνικό λαό να ξεπεράσει το φόβο του, να ανακτήσει και πάλι την πατριωτική του αυτοπεποίθηση, την πίστη δηλαδή ότι μπορούμε όλοι μαζί να τα καταφέρουμε, όταν πάρουμε την απόφαση να κάνουμε πράξη τα όνειρά μας. Η αλλαγή αυτή στη νοοτροπία, το πέρασμα δηλαδή από την απογοήτευση και τον φόβο στην πατριωτική αυτοπεποίθηση δεν θα έρθει μέσα από γενικολογίες, ψευδοθαυματα και Ευχολόγια.

Αντίθετα θα έρθει από τη νοοτροπία που συνοψίζεται στη δήλωση ενός πραγματικού πρωταθλητή, του αρχηγού της εθνικής ομάδας μπάσκετ, Κώστα Παπανικολάου, που μετά την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού κάλεσε τους Έλληνες να συνεχίσουν να ονειρεύονται. Αυτή είναι η καρδιά του πρωταθλητή που δεν σταματάει σε μια ήττα, δεν πετάει στα σύννεφα με μια νίκη, έχει κερδίσει σχεδόν τα πάντα στην καριέρα του και συνεχίζει να ονειρεύεται. Αυτό είμαστε στο ΠΑΣΟΚ, αυτό ήταν η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός πριν από το 2004 και αυτό πρέπει να θυμηθούμε συλλογικά, να παλέψουμε συλλογικά και δημοκρατικά και να πετύχουμε ως λαός με το αυθεντικό κίνημα του λαού ξανά στην εξουσία.  Η επιτυχία μας όμως θα κριθεί σε κάθε γωνιά της Ελλάδας αν πείσουμε όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες να συμμετέχουν, να καθορίσουν τις εξελίξεις, να ενώσουν τις δυνάμεις για μια καλύτερη ζωή για όλους.